نگاهی به همه چیز همه جا به یکباره؛ آشفته‌بازاری که سوگیری گل‌درشتش آن را اسکاری کرد
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۱۷۸۱۵
"همه چیز همه جا به یکباره" جهت‌گیری خاصش را با دنیای هیجان و کمدی ترکیب می‌کند، اما سوگیری عامدانه و گل‌درشتش باعث شده تا همزمان با یک فیلم سطحی اما محبوب اسکار مواجه باشیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، "همه چیز همه جا به یکباره" می‌خواهد یک ایده نوین به سینما اضافه کند؛ هرچند که خمیرمایه آن یک ایده عرفانی کهن است که آن را به بدترین شکل ممکن در فیلم آشفته و شلوغ‌شان اضافه کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما همین هم برای این فیلم زیاد است. این فیلم اگر نامزد اسکار نمی‌شد جزو یکی از همین فیلم‌های کمدی و بزن بزن معمولی بود که هر روز اسم و پوسترش را در یک سایت دانلود فیلم می‌بینیم. اما این همه توجه به این فیلم و درو کردن اسکارهای اصلی از بازیگر اصلی و مکمل گرفته تا فیلمنامه و فیلم برای چیست؟
زمانی باید کلی بحث می‌شد که آقا یا خانم عزیز، فیلم‌ها درون خود حرف دارند و پیام. بله آنها هنرند اما فیلم رسانه هم است. فیلم‌ها در هر حالت حس، حرف، ایده و به‌طور کلی داده‌ای را به انسان اضافه می‌کنند. از سوی دیگر دوران کنونی و روزگار امروز جهان، روزگار جنگ روایت‌ها و ایدئولوژی‌ها است و فیلم چه دوست داشته باشیم چه نه، تبدیل به قوی‌ترین ابزار برای انتقال پیام شده است.
نگاهی به فیلم‌های مطرح سال‌های گذشته همگی نشان‌دهنده آن است که سینمای هالیوود تبدیل به دو قسمت مجزا شده است. یک بخش فیلم‌های ابرقهرمانی مارولی که در آن فقط برای گیشه فیلم تولید می‌شود و تقریباً کمترین ارزش فرهنگی و هنری در آن مشهود است. هرچند که برخی از آنها مانند "پلنگ سیاه" استثنائاً نوعی واکنش ضد تبعیض نژادی خوانده می‌شود. بخش دیگر همان جریان اصلی هالیوود است که به دنبال حرف‌های مهم و جدی است و در واقع بدنه سینما را تشکیل می‌دهد. چیزی شبیه به همان سینمای اجتماعی خود ما و کمدی سال‌های اخیر نیز شبیه به همین جریان مارولی.
نگاهی به بخش دوم در آمریکای سال‌های اخیر نشان می‌دهد که بعد از فاصله از جریان فیلم‌های جذاب، هنرمندانه و ماندگاری که در تلاش بود تا هم صنعت سینما را حفظ کند و هم رویکردهای هنری خود را در مدیوم تصویر و قالب داستان حفظ کند، مدتی به سمت جنس فیلم‌های جشنواره کن رفت که فضای هنری سینمای مستقل و شبه اروپایی داشت. فیلمی مانند جایی برای پیرمردان نیست، مرد پرنده‌ای، سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری.
اما هرچه بود، چه نگاه اعضای آکادامی اسکار عوض شده بود و چه اینکه تفکر قالب آنان متأثر از فضا و جریانی خاص به سمتی برود، یکباره فیلم‌هایی با موضوع اقلیت‌ها مطرح شد و بالانشین مراسم‌های اسکار شد. اما این نگرش منزوی و به شدت سلیقه‌ای (از همان سال‌های قبل که به فیلم‌های مستقل و اروپایی نزدیک شده بود) ضربه بدی به اسکار زد و مخاطبین اسکار ریزش جدی پیدا کرد. فیلمی مانند سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها نیز نماینده این تفکر است. اما این موضوع تنها متأثر از خود اسکار هم نبود زیرا فیلم‌ها دیگر قدرت سابق را نداشت. فیلمسازان مطرح قدیمی مانند اسپیلبرگ و اسکورسیزی هم دو سال یکبار فیلمی می‌ساختند که دیگر آنچنان به چشم نمی‌آید، خصوصاً آنکه سریال‌ها سلطان مدیوم تصویر شده‌اند.
نگاهی به اسکار 2023/اقلیت‌های جنسی و نژادی مهمانان جدید اسکارهمه این موارد باعث شد تا تلاش شود اسکار به سمتی برود که لااقل مخاطب عمومی را بیش از این از دست ندهد. از این رو فیلم "کودا" در سال قبل بالا آمد. هرچند که همین فیلم هم به‌طور مشخص فقط به خاطر توجهش به اقلیت‌ها مطرح شد اما باز قصه‌گوتر بود و توجهش به سمت ناشنوایان که بخش مهجور و مورد مهر مردم دنیا هستند بود و فضای دلنشینی در آن وجود داشت که بتواند عامه‌پسندتر باشد. امسال نیز اسکار به همین سمت رفت؛ فیلم عامه‌پسند درباره اقلیت‌ها.
درواقع اسکار با کج‌سلیقگی محتوای شعاری خودش را با فضای جذاب و مخاطب‌پسند ترکیب کرده است تا هر دو طرف را داشته باشد. افزایش فیلم‌های نامزد نیز به همین دلیل بود تا مخاطبین خود را افزایش دهد. اما همه اینها تنها یک نمایش است. اصل ماجرا همین ابزارسازی فیلم‌ها برای بیان مطالب و حرف‌هایی است که پسند جریانات قوی در هالیوود است.
همین باعث می‌شود که فیلمی به نام "همه چیز همه جا به یکباره" که پیام مرکزیش به رسمیت شناختن اقلیت هم‌جنس‌گرایی است تا شخصیت اصلی بتواند به اتحاد در جهان‌های موازی برسد، می‌شود یک فیلم بزرگ و مطرح در جهان.
این فیلم در کمدی‌اش، نه متکی به عناصر اصلی آن یعنی حیرت‌آفرینی طنازانه است و نه در رزمی‌اش یک فیلم جدی است که عظمت یک هنر رزمی را به رخ بکشد. فانتزی‌هایش به شدت تینیجری و بچه‌گانه و درام و غمش بسیار سطحی و فاقد اثرگذاری لازم است. رسماً یک فیلم آبکی که بعد از یکبار به زور دیدن هیچ وقت آن را تماشا نمی‌کنیم.
بله، اسکار امسال افزایش مخاطب را پیدا کرد و توانست با وسط کشیدن فیلم بزرگی چون آواتار و صنعتی و پروپاگاندیی مانند تاپ‌گان، به هر ضرب و زوری که بود مخاطب خود را افزایش دهد. اما آیا این به معنای بازگشت هالیوود و این مراسمی که روزگاری اعتباری داشت، به روزهای طلایی خود است؟ این در حالی بود که امسال دو فیلم بسیار سینمایی‌تر یعنی "آواتار: آیین آب" و "بابل" که هر دو هم در این مراسم به شدت دست خالی بودند. عدم حضور جیمز کامرون در این مراسم که مورد استهزای مجری هم قرار گرفت دلیلش روشن بود. کارگردان فیلم‌های "ترمیناتور" و "تایتانیک" می‌دانست که نامزدی فیلمش در بخش بهترین فیلم تنها برای همان افزایش مخاطبین است و گرنه چرا فیلمی که بار اصلی‌اش روی دوش کارگردانی است که نام این فیلم با اسم او گره خورده است، در بخش بهترین کارگردانی نامزد نشده؟ او می‌دانست که قرار است اقلیت‌ها با پارتی آکادمی صاحب اسکارها شوند، پس همان بهتر که شأن خود را حفظ کند و نرود.
البته همین فیلم "آواتار" نشان می‌دهد که هنوز جریانی که در تلاش است تا صنعت سینما را ارتقا ببخشد و حرفی بزند که مخصوص جریان خاص نیست و از سوی دیگر عظمت مدیوم تصویر را با نگاهی هنری و انسانی نشان بدهد، در جایگاه برتر ایستاده است. جریانی که اگر اسکار به آنها اجازه حضور بدهد بار دیگر شاهد قدرت‌گیری همان روزهای خوب در سینمای آمریکا می‌توانیم باشیم.
در هر حال "همه چیز همه جا به یکباره" یک آشفته بازار ایدئولوژی زده است که در تاریخ اسکار ماندگار شد!
/نویسنده: محمدباقر صنیعی منش/
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: اسکار هالیوود سینما همه چیز همه جا به یکباره اقلیت ها فیلم ها یک فیلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۱۷۸۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فیلم‌های پایان هفته تلویزیون از نگاهی دیگر
آفتاب‌‌نیوز :
فهرست فیلم‌های آخر هفته سیما که برای پخش از ۱۱ شبکه اعلام شده، شامل ۴۶ فیلم است که از جمله آثار شاخص آن می‌توان به «بادیگارد»، «ریو»، «ویل هانتینگ نابغه» و «محاکمه ۷ شیکاگویی» و از جمله فیلمسازان شاخص آن می‌توان به مسعود جعفری جوزانی، کیومرث پوراحمد، ابراهیم حاتمی‌کیا، داوود میرباقری، همایون اسعدیان و آرون سورکین اشاره کرد.
۳۲ فیلم معادل حدود ۷۰ درصد این محصولات، خارجی‌اند و حدود ۳۰ درصد فیلم‌ها نیز در سینما و تلویزیون ایران ساخته شده‌اند.
به علت نزدیکی این آخر هفته به ۱۲ اردیبهشت ماه روز معلم، بخش قابل توجهی از این فیلم‌ها سوژه‌ای در ارتباط با تعلیم و تربیت دارند؛ آثاری مثل «قصه‌های مجید»، «جاده‌های سرد»، «پل سفید»، «لونانا در انتظار معلم» و «شش قهرمان».
در بین آثار انتخابی، دو فیلمساز با دو فیلم در این آخر هفته حاضرند. «بادیگارد» و «هویت» از ابراهیم حاتمی‌کیا و «هدیه» و «ریکا» از مسعود فرخنده پخش خواهد شد. در اتفاقی جالب، فیلم سینمایی «۳۰ نابغه» نیز روی آنتن دو شبکه خواهد رفت: پنجشنبه از شبکه نمایش و جمعه از شبکه امید.
همانند هفته گذشته، چهار فیلم در فهرست اعلامی از سوی روابط عمومی معاونت سیما به عنوان فیلم‌های جدید معرفی شده‌اند که پیش از این در ایام نوروز روی آنتن تلویزیون رفته اند. «رادیکال»، «مصلحت»، «زاده شده برای پرواز» و «محموله نهایی»، فهرست این چهار اثر را تشکیل می‌دهند.
ضمن اینکه در فهرست منتشرشده، فیلمی که برای پخش در باکس جمعه ساعت ۱۴ شبکه کودک برنامه‌ریزی شده، معرفی نشده است.
در میان این ۴۶ فیلم، دو فیلم «نامیرا» و «گریز از مرگ» جدید به شمار می‌روند. یکی از این دو اثر، تله‌فیلم «نامیرا» به کارگردانی محمد کرمانشاهی است که جمعه ۱۴ اردیبهشت ساعت ۱۴:۳۰ از شبکه سه سیما پخش می‌شود. این فیلم در سال ۹۵ ساخته شده، ولی تاکنون در تلویزیون نمایش داده نشده و پس از حدود هشت سال به پخش می‌رسد. علت پخش نشدن این فیلم که سال ۹۶ حتی از جشنواره فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی مسکو نیز جایزه گرفت، روشن نیست. علاوه بر امین زندگانی، شهرزاد کمال‌زاده، رامین راستاد و آیدین ختایی، پرستو صالحی هنرپیشه سابق تلویزیون در این اثر نقش دارد.
دومین فیلم جدید این آخر هفته، «گریز از مرگ» به کارگردانی مایک برنز است که جمعه ۱۴ اردیبهشت ساعت ۱۳:۳۰ روی آنتن شبکه تهران خواهد رفت. این فیلم از آن جهت اهمیت دارد که یکی از آخرین پروژه‌های سینمایی بروس ویلیس به شمار می‌آید. این هنرپیشه ۶۹ ساله هالیوود که بازیگری را به ناچار کنار گذاشته، در همان ایام که عوامل فیلم‌ها مجبور بودند دیالوگ‌ها را از طریق گوشی برایش بخوانند و توانایی حفظ کردن نداشت، به تدریج متوجه شد به بیماری زوال عقل مبتلا شده است.
جالب آن که فیلم «گریز از مرگ» به علت محدودیت‌های کرونایی، تنها در ۹ روز فیلمبرداری شده و تمام سکانس‌های این بازیگر نیز تنها در یک روز ضبط شده است! در سال ۲۰۲۱ جوایز تمشک طلایی نیز که به بدترین‌های هالیوود اهدا می‌شود، یک رشته ویژه با عنوان «بدترین بازی بروس ویلیس» اضافه کرد که ۷ فیلم این بازیگر در آن سال، ۷ نامزد آن را تشکیل می‌داد و فیلم «گریز از مرگ» هم یکی از آن آثار بود. بعد‌ها وقتی خانواده بروس ویلیس رسما خبر بیماری او را به اطلاع عموم رساندند، این جایزه لغو شد.
از میان آثار تکراری این ایام نیز فیلم «هویت» اثر جالب توجهی محسوب می‌شود. این فیلم که برای پخش در روز شنبه ۱۵ اردیبهشت ساعت ۲۱ از شبکه نمایش برنامه‌ریزی شده است، نخستین فیلم بلند ابراهیم حاتمی‌کیا به شمار می‌آید که بسیاری مهجورترین فیلم این کارگردان می‌دانند. «هویت» در سال ۱۳۶۵ با سرمایه شبکه دو سیما و به عنوان فیلمی سینمایی ساخته شد، ولی هیچ‌گاه روی پرده سینما نمایش داده نشد و مستقیما در تلویزیون به پخش رسید.
گفته می‌شود به خلاف خاستگاه فکری ابراهیم حاتمی‌کیا که پیش از فیلمسازی، پاسدار و هنرمندی از جریان انقلاب بود، خسرو دهقان منتقد جریان عرفی نقد سینما، اولین منتقدی است که این فیلمساز را اصطلاحا کشف کرد و با نقدی که بر فیلم «هویت» نوشت، از فیلمساز خوش‌قریحه‌ای خبر داد که وارد سینما می‌شود.
منبع: خبرگزاری ایسنا
هفت مصدوم و کشته بر اثر برخورد سواری تارا و پراید در بویین میاندشت